Twee bibliotheekmedewerkers in Amsterdam kunnen zich na al die hoorbare dienstjaren nog altijd verbazen over de vragen die klanten stellen.
-
Geen geel stickertje
-
Ingezonden brief aan Het Parool
De Han Lips-bespreking van ‘Eus in medialand’ in Het Parool van afgelopen woensdag was een volmaakt voorbeeld van hoofdstedelijke arrogantie…
-
Nooit van gehoord
‘Sorry, mag ik wat vragen…?’ ‘Zegt u het maar.’ ‘Waar kan ik de wattenstaafjes vinden?’ ‘Kijk hier. Recht voor uw neus.’ ‘Oh sorry. Ja, ik dacht al: ik kijk er vast overheen.’ ‘….’ ‘Oh. Mevrouw?’ ‘Jaaa?’ ‘Zijn er ook houten wattenstaafjes?’ ‘Houten wattenstaafjes?’ …
-
Amsterdams afscheid
De meeste dagen voel ik me van alles – werknemer, moeder, verantwoordelijk, fietser – maar ‘Amsterdammer’ zit daar niet meteen bij. Sterker, ik ben me meer dagen niet bewust van mijn Amsterdammerschap, dan dat ik dat wel ben. En dan zijn er ineens die dagen waarop je bovenal Amsterdams bent…
-
Op de Bazaar
Terwijl de te verkopen spulletjes nog ingepakt op de karren van de Utrechtse Bazaar staan, komen de eerste collega-standhouders deze al inspecteren op mogelijke doorverkoopwaar. De spijlen van de veilingkar deren niet; de tweedehandsjes worden beloerd en geplukt…
-
Noord, zuid, oost, west, Vietnam
De gids in het busje op weg naar de Mekong-delta in Zuid-Vietnam houdt een zelfgemaakt ringbandboek vast met daarop in sierlijke letters gestift ‘East and West’. Hij citeert schrijver Rudyard Kipling (‘East is East and West is West and never the twain shall meet’) en laat vervolgens een serie met iconen verbeelde tekeningen zien die kleine en grote culturele tegenstellingen tussen beide werelddelen tonen…
-
Mad hatters
Naar een festival gaan doe je in eerste instantie voor de muziek. Om een zangeres te kunnen horen zoals Lianne la Havas, die een stem heeft die niet van dijk-, maar van fort-formaat is. Of een zanger als Charles Bradley, die de Hotot-tent bij elkaar soulfunkgospelbluest dat het een aard heeft. Maar naar een festival
-
Slachte
Vlak voordat deelnemersgroep 15 haar startsein voor de Slachtemarathon krijgt, klinkt er in het startvak een bastoon zoals we die kennen van spannende filmscenes. Een diepwarme, Friese voice-over – die moeiteloos de hele Hollywood-trailerindustrie om zijn vinger zou kunnen winden – spreekt ons waarschuwend toe: ‘Dit is jouw film,’ zegt de stem. ‘Het is aan
-
Bart
Het zou maar een minuut of vijf lopen zijn, van de Zanddijk naar Beach Club Citadel in Den Helder. Alleen de duinwand over. Maar de wind, die die avond met kracht 8 opstak, vond van niet…
-
Onrustig uitzicht
Ondanks de prettige aanblik, met haar flinke vaart, dito groenstrook ernaast en Hollandse weidsheid, is ‘romantisch’ niet het eerste woord waar je bij de Amsterdamse Transvaalkade aan denkt. Daarvoor is de kruising met de Wibautstraat te druk, zijn de parallelgelegen kantoorgebouwen aan de Ringdijk te log en is het bouwjaar van de huizen net even verkeerd. Toch spelen zich er zeer romantische taferelen af.
- 1
- 2