‘Sorry, mag ik wat vragen…?’

‘Zegt u het maar.’

‘Waar kan ik de wattenstaafjes vinden?’

‘Kijk hier. Recht voor uw neus.’

‘Oh sorry. Ja, ik dacht al: ik kijk er vast overheen.’

‘….’

‘Oh. Mevrouw?’

‘Jaaa?’

‘Zijn er ook houten wattenstaafjes?’

‘Houten wattenstaafjes?’

‘Ja, je weet wel: dat het middelste stuk van hout is, in plaats van van plastic?’

‘Ja dat begrijp ik. Maar nee. Die hebben we niet… Nooit van gehoord ook.’

‘Echt niet? Ze bestaan wel hoor. Ik heb ze nog thuis… Maar dus niet meer genoeg.’

‘Nee, nooit van gehoord. Ook nooit gezien zelfs.’

Een man komt plotseling tussenbeide. ‘Gilette. Waar is Gilette?’

‘Kunt u éven wachten meneer?! Ik ben met mevrouw hier in gesprek. …Nee mevrouw, nooit gezien, houten wattenstaafjes… Misschien bij Yves Rocher?’

‘Yves Rocher?’

‘Ja, zoiets. Maar wij hebben ze niet. Nooit gehad ook.’

‘Oh. Dus dan heb ik ze kennelijk niet hier gekocht, de vorige keer.’

‘Nee, dat kan ik me niet voorstellen. Maar ik zou Yves Rocher proberen.’

‘…Ok. Bedankt.’

‘Graag gedaan hoor… Meneer, zegt u het maar. Gilette? Kijk hier, recht voor uw neus.’