Het beeld kwam van ver – vanuit het plekje in je hoofd dat zo diep ligt dat herinneringen er mistige kantlijnen van krijgen – maar ineens zag ik het voor me. Hoe ik, niet ouder dan drie, nèt met mijn ogen boven het bruinhouten snoepschap uitstak als ik mijn vingertjes er voor de balans omheen klemde. Hoe de chocoladerepen er in hun glimmende wikkels uitzagen als goudstaven. En hoe ik daar snel werd weggeleid naar het naastgelegen schap, waar het losse snoepgoed lag uitgestald…
